Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
КЕУЛ — муж., тоб., остяцк. деревянный уполовник, чумичка кашик. Толковый словарь Даля. В.И. Даль. 1863 1866 … Толковый словарь Даля
дәгішме — (Қарақ.) күлкі, әзіл. Кеуліңе келмесін, бұның бәрі д ә г і ш м е ғой (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мүддә — (Өзб., Ташк.) мүдде. Маған кеуліндегі (қ.) м ү д д ә ң д і айтшы, кәні. –Ішқандай (қ.) м ү д д ә м жоқ (Өзб., Ташк.). Өсіру малдың басын бар м ү д д ә с і («Лен. жол», 1.05.1944). қ. мүдаға … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
пәддұға — (Ақт., Ключ.) қарғыс айту. Ол не дүр жаны бар? Көзі өткір кеулі тар. П ә д д ұғ а қылып баса ұрсаң, ойламайды намыс, ар (Ақт., Ключ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ыйва қылу — (Рес., Орын.) бір нәрсені там тұмдап, аз аздап беру. Кеулінде көп нәрсе алам деп келгенде оның орнына аз нәрсе берсе, ы й в а қ ы л д ы ғой дейді (Орын., Ад.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
иірімдел — ет. Иірім жасау, иірілу. Төскейінде теңіз мөлтілдеп, теріскейінде жұқалаң шағыл жолақтар и і р і м д е л г е н бұл еңкеулік сонау бабалар заманынан бері Ақшұқыр аталып келеді (Ә. Сәрсенбаев: Қаз. әдеб., 08. 04. 1977. 1) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
